«Το ταξίδι μου προς τη μητρότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία. Πάντα ήξερα ότι η μητρότητα ήταν μια περιπέτεια που ήθελα να ζήσω. Οραματιζόμουν αυτήν την ευτυχισμένη, λαμπερή εγκυμοσύνη που θα τελείωνε με εμένα να επανέρχομαι στα κιλά μου. Η επαναφορά στην πραγματικότητα ήταν πολύ απότομη, σαν ένα ξαφνικό χαστούκι.
Ο Νοέμβριος του 2019 με βρήκε με θετικό τεστ εγκυμοσύνης, πρησμένο στήθος και κύματα ναυτίας. Στην πρώτη μου επίσκεψη στον γυναικολόγο, η εγκυμοσύνη δεν ήταν τόσο προχωρημένη ώστε να ακούσουμε καρδιακό παλμό για να δούμε αν ήταν καν βιώσιμη η εγκυμοσύνη: υπολόγισαν ότι ήμουν στην 3η με 4η εβδομάδα κύησης. Θα έπρεπε να περιμένω να δω αν υπήρχε καρδιακός παλμός 3 ή 4 εβδομάδες αργότερα. Στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι να δω για πρώτη φορά στο μόνιτορ τον χτύπο της καρδιάς του μωρού μου, τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης έκαναν την εμφάνισή τους για τα καλά. Ναυτία. Εμετοί. Όλο το εικοσιτετράωρο. Δεν συγκρατούσα τίποτα από όσα έτρωγα ή έπινα. Όλοι μου έλεγαν ότι ήταν ένα φυσιολογικό επακόλουθο της εγκυμοσύνης.
Την 10η εβδομάδα βρέθηκα στο νοσοκομείο με σοβαρή αφυδάτωση. Μου χορηγούσαν υγρά μέσω δύο ενδοφλέβιων ορών με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό κατέληξε σε έναν 4ήμερο μαραθώνιο εμετών στο νοσοκομείο. Δεν μπορούσα να φάω. Δεν μπορούσα να πιω. Μόνο οι οροί με ενυδάτωναν. Έπρεπε να σταματήσω τη δουλειά. Νοσηλεύτηκα ξανά και ξανά πριν αποκτήσω το πρώτο, γλυκό κοριτσάκι μου. Τόσο πολλά φάρμακα. Αμέτρητα τρυπήματα για τους ορούς. Σπασμένες φλέβες. Διήθηση από τους ορούς. Αντί για καμπύλη σακχάρου χρειάστηκα μετρητή γλυκόζης για να ελέγχω τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα 4 φορές την ημέρα για 2 εβδομάδες την 28η εβδομάδα. Οριακός διαβήτης κύησης. Θα έπρεπε να συνεχίσω να ελέγχω το σάκχαρό μου 4 φορές την ημέρα μέχρι τη γέννα, για να βεβαιωθώ ότι δεν θα γίνω διαβητική.
Πέρασα αμέτρητες ώρες κάνοντας έρευνα για τη διάγνωσή μου. Υπερέμεση κύησης. Το βιώνει το 3% των γυναικών. Το 34% αυτών των γυναικών θα αποβάλει. Δεν γνωρίζουν πολλοί για αυτό ή για το γεγονός ότι πρόκειται για μια γενετική πάθηση. Το 81% αυτών των γυναικών θα εμφανίσουν ξανά υπερέμεση κύησης στις επόμενες εγκυμοσύνες. Συνέβη και σε μένα. Το δεύτερο κοριτσάκι μου ήταν μια τεράστια έκπληξη. Ξαναδώσαμε τον ίδιο αγώνα. Ήταν λιγότερο σοβαρό αυτήν τη φορά, αλλά παρουσίασα σιδηροπενική αναιμία και διαβήτη κύησης. Τρυπήματα στα δάχτυλα, φαρμακευτική αγωγή και προσεκτική διατροφή. Δεν μπορούσα να κόψω εντελώς τους υδατάνθρακες, αλλά σίγουρα δεν μπορούσα να τρώω πάρα πολύ. Έπρεπε να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ της υπερέμεσης κύησης και του διαβήτη. Έπρεπε να τρώω για να διατηρήσω τα επίπεδα σακχάρου και να πάρω το απαραίτητο βάρος, αλλά όταν έτρωγα έκανα εμετό. Ήταν ένας φρικτός φαύλος κύκλος και μια αβέβαιη άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σκοινί.
Αλλά τα καταφέραμε. Και οι 3 μας. Ευτυχισμένοι, υγιείς και ακμαίοι. Το λουλούδι και η πασχαλίτσα μου άξιζαν τον κόπο. Κάθε δευτερόλεπτο του ταξιδιού μου προς τη μητρότητα ωχριά μπροστά στο γέλιο, στη χαρά και στην ευτυχία που μου προσφέρουν τα παιδιά μου. Είναι ο παράδεισός μου. Κάθε στιγμή μαζί τους είναι ευτυχία. Ακόμα και όταν υπάρχουν δυσκολίες. Η μητρότητα μιλάει στην καρδιά μου. Για πάντα. Λάβετε υπόψη ότι ο ιστότοπος Hyperemesis.org είναι η πηγή για τα γεγονότα που παρέθεσα σχετικά με την υπερέμεση κύησης.»
